Een verhaal over loslaten
Twee monniken reisden van de ene tempel naar de andere. Toen ze bij een rivier aankwamen, zagen ze een vrouw aarzelen om over te steken. De vrouw was bang voor de stroming en vroeg om hulp. De jongste voelde er niets voor, maar de oudste zette haar op zijn schouders, waadde zich door de stroming en zette haar neer op de oever aan de overkant van de rivier. De vrouw was dankbaar en vertrok
De mannen reisden verder. De oudste monnik stapte rustig door en genoot van het moois dat hij om zich zag. De jongste was in zichzelf gekeerd en er woedde wat irritatie en frustratie in hem. Hij sprak geen woord tegen zijn broeder. Na enige tijd te hebben gelopen, verbrak de jongste het zwijgen en zei wat hem dwars zat: ‘Broeder, wij mogen niet naar vrouwen kijken, laat staan aanraken en jij droeg haar op je schouders!’
‘Ah’, antwoordde de oudste monnik, ‘Ik heb haar neergezet zodra we aan de overkant waren, maar jij draagt haar nog steeds met je mee.’
